تأثیر ذهن آگاهی بر رضایت زناشویی: با میانجیگری هوش هیجانی

مقدمه: ذهن آگاهی با افزایش آگاهی لحظه به لحظه، توانایی مشاهده افکار و هیجان‌ها را به عنوان پدیده‌هایی گذرا پرورش می‌دهد، بدین ترتیب تمایل فرد برای واکنش خودکار به شیوه‌های عادتی یا آسیب‌زننده کاهش می‌یابد. آگاهی از این هیجانات می‌تواند تأثیر به سزایی در بهبود هوش هیجانی به عنوان توانایی تشخیص احساسات خود و دیگران و توانایی مدیریت آن داشته باشد و به تبع آن رضایت زناشویی که تابع احساسات عینی از خشنودی، رضایت و لذت تجربه شده توسط زن یا شوهر با در نظر گرفتن همه جنبه‌های ازدواج‌شان است افزایش خواهد یافت. هدف از پژوهش حاضر، تدوین و بررسی مدلی است که در آن ذهن آگاهی، از طریق تغییرات هوش هیجانی، موجب تغییر در رضایت زناشویی می‌شود. روش کار: پژوهش حاضر از نوع همبستگی و با روش معادلات ساختاری بوده و بدین منظور در جامعه آماری زنان متأهل شهر اصفهان، تعداد 195 زن متأهل که بصورت در دسترس انتخاب شده بودند، وارد تحلیل شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه پنج وجهی ذهن آگاهی FFMQ، مقیاس صفت فراخلقی هوش هیجانی TMMS و پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ ENRICH بوده است. یافته‌ها: همه شاخص‌های برازش قابل قبول بوده است، کای اسکوئر نسبی 46/4، شاخص برازش تطبیقی 94/0 و شاخص تطبیقی مقتصد برابر 64/0. اثر مستقیم و غیر مستقیم ذهن آگاهی بر رضایت زناشویی به ترتیب 1/0 و 44/0 است، لذا تأثیر مهارت‌های ذهن آگاهی بر پرورش رضایت زناشویی معنادار است و هوش هیجانی در این مدل، نقشی میانجیگری جزیی دارد. نتیجه گیری: یافته‌های پژوهش حاکی از کارایی کلی مدل پیشنهادی داشته و می‌توان برنامه‌های آموزش مهارت‌های ذهن آگاهی را جزء راهکارهای نوین بهبود رضایت از زندگی زناشویی در نظر گرفت.